Παρασκευή 13 Ιουλίου 2012

Κιθ Χίλινγκ, "H ψυχή της γιαγιάς μου"



Η ψυχή της γιαγιάς μου
ζει έξω στα χωράφια, τα μαλλιά της σύρματα,
πιρούνες και καρφιά διάσπαρτα στη χερσόνησο
όπου ξερές μπάλες σανού υποφέρουν μυστήριους
στραγγαλισμούς απ’ τον αέρα του ισθμού.
Η καρδιά της χοντρή σαν τον ήλιο, το στόμα της
ξεπετάει βατράχια, τα τραγούδια της αντιλαλούν
στο χρόνο όπου κορόμηλα ανοίγουν μαυρισμένα
ραγίζοντας εκεί που τα άφησε στην ανατολή.

Τρέχουν μαύρα ποτάμια από υγρή άσφαλτο, σημάδι
πως η γιαγιά Λίβινγκστον κινεί λόφους, χωράφια,
κόβει τη γη προς τους ορίζοντες. Οι σοδειές μας
ζωντανεύουν στην τροχιά της, από εποχή σε εποχή,
όπως η σκουριά της πάνω μας κι αυτό που πήραμε
το δώσαμε πίσω κι όσα μας δίδαξε η γιαγιά
είναι όσα αλήθεια καταφέραμε να μάθουμε. 

_______
(Keith Hilling)


μτφρ. Belica-Antonia Kubareli

βλ. και http://www.diastixo.gr/site/index.php?option=com_content&view=article&id=147%3Akeith-hilling-&catid=54%3Apoihsi&Itemid=103&fb_source=message

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου