Πέμπτη 20 Δεκεμβρίου 2012

Κώστας Παπαθανασίου, "Η Σπηλιά"



Τα μάτια σου άγνωστοι χάρτες 
Κοιτάνε το ταξίδι μου

Για να’ρθω κοντά σου
Άφησα τα ίχνη μου παντού

Τ’ όνομα σου κυματίζει
Σ’ άγνωστες κορυφές

Κοιτάω το χάος που απλώνεται
Από ψηλά ένα βήμα πίσω
Απ’ τη ζωή και το θάνατο
Εγώ που ήθελα να πετάξω
Εγώ που ήθελα να βουτήξω στο κενό

Τώρα γυρνάω πίσω σε σένα
Να ζήσω και να πεθάνω
Έναν έρωτα μεγάλο

Μαζί κατρακυλούμε απ’ την
Ψηλότερη κορφή
Στην αρχή της αθωότητας

Σε μια αέναη κατολίσθηση
Που συνεχώς μας θάβει
Στη σπηλιά μας

_____________

Κώστας Παπαθανασίου, Πέτρινα Πουλιά, Οδός Πανός, 2006.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου