2
οι λαιμοί των πουλιών
καλάμια σε σφαγείο
-διάτρητο το φλάουτο-
κόχλαζε το αίμα αφρίζοντας
όπως διέρρεε η ψυχή
μέσα απ' τη μαχαιριά
4
το πρωί λιώνω πάγο στο γυάλινο ποτήρι'
η γυναίκα ολόγυμνη κάτι θέλει να πει
καθισμένη στη σκοτεινή κουζίνα:
στήθη χαλαρά
μια στεναχώρια άρρωστη
δε φταίω εγώ
δεν μπορώ να κάνω τίποτα -
ένας πόνος χαμηλά στην κοιλιά
μού αδειάζει το στόμα
με πιέζει βαριά
ακούγονται οι γδούποι απ' τα νεκρά πουλιά
σωριασμένα στο πάτωμα με ανοιχτούς θώρακες
κι ύστερα
μια προσευχή
στο βορρά - στις γωνιές
_______
Γιώργος Καρτάκης, Τώρα που τα σύννεφα, εκδ. Γαβριηλίδης, 2013.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου