Πίσω από το νηφάλιο βλέμμα σου Βλέπω αλμυρές σταγόνες να εκτοξεύονται Ολονυχτίες θάλασσας στα βράχια Γενιές ψαριών ν’ ακμάζουν και να χάνονται Ενώ κοπάδια μέδουσες πλέουν ακάθεκτες Αφήνοντας νεκρούς στο βούρκο του πυθμένα Κι όπως μασάς αργά και καταπίνεις Ρύζι καθησυχαστικό Βλέπω την αγωνία του νερού Πόσες φορές πλημμύρισε το σπίτι σου Πόσους κουβάδες κουβαλήσατε λασπόνερα Και νιώθω να κυλούν κάτω απ’ την πλάτη σου Τ’ ανώφελα ποτίσματα του θερινού μεσημεριού Και μια υγρασία επίμονη, απ’ την βαθιά σου παιδική ηλικία Να στάζει μες στα κόκαλα Βρώμικο, ζωντανό νερό Μες στο νερό μεγάλωσε το ρύζι Μες στο νερό σκοτώθηκαν τα ψάρια Δεν κλαις, μα το νερό χτυπάει να φύγει Κανένα φράγμα δεν το κράτησε για πάντα Πού να τον πνίξει το θυμό Πού να πλυθεί και πώς να ξεδιψάσει Τρέχει απ’την αλλαγή στη μεταμόρφωση, κι εσύ Χαμογελάς στεγνά Και την ανάσα σου κρατάς, μην ξεχειλίσεις.
_______ από τον συλλογικό τόμο Ομάδα Από Ποίηση, εκδ. Γαβριηλίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου